nobarg

سخنان کامیز دیرباز در برنامه هفت دوم خرداد نود و سه

صحبت های <<کامبیز دیرباز>> از دوئل و همکاری اش با پرویز شهبازی

دوم خردادماه در حالی به ساعات پایانی خود نزدیک می شد که هفت طبق روال هفته های پیش، برنامه خود را روی آنتن تلویزیون برد و میزبان سه تن از عوامل سینما؛ کامبیز دیرباز، بازیگر و مرتضی شایسته و فرشته طائر پور از تهیه کنندگان سینما بود.

به گزارش روابط عمومی هفت، محمود گبرلو در اولین برنامه هفت در خرداد ماه 93 ، ماهی که رقم زننده حوادث بسیاری چون آزادسازی خرمشهردر تاریخ کشور ایران بوده است ضمن تبریک سوم خرداد، سالروز آزادی شهر خون و قیام، خرمشهر، از این حماسه و حضور فیلمسازان برای به تصویر کشیدن آن گفت و ادامه داد: وقتی آزادی با خون جوانان غیور و مومن به دست آمد، سینما پشت ملت خود ایستاد وسینماگرایرانی در بهترین جای ممکن قرار گرفت تا قاب سینمای داستانی ایران خاطره های سینمایی ماندگاری را از این حماسه در اذهان مردم ثبت کند.

وی افزود: انتقال نسل به نسل به جامعه و سخن گفتن از شهادت، شهامت و شجاعت به زبان هنر رسانه موثر، سینما ضرورتی است که نسل های مختلف سینماگران با دغدغه ای ایرانی از زنده یاد ملا قلی پور تا مسعود نقاش زاده آن را جدی گرفته اند و به آن پرداخته اند. احمدرضا درویش بیش از همه دوربین خود را به خرمشهر برده است و تلاش خود را برای خلق سینمایی این حماسه به خرج داده است و سینماگران دیگر هم طی سه دهه اخیربه این روایت جاودانی تاریخ ایران پرداخته اند.

سردبیرهفت با بیان اینکه خرمشهر ودیگرحماسه هایی که ماهیت دفاع مقدسی این ملت را به دنیا اثبات می کند بیشتر از یازده فیلم داستانی و چند سریال برای سینمای ملی این سرزمین جای کار دارد اظهار داشت: واقعیت این است که اگر هر کدام از این کشورهای مدعی درعرصه سینما یکی از حماسه های دفاع مقدس را در تاریخ خود داشتند تا کنون دنیا را با فیلم خود تکان می دادند و این نکته ای است که نباید از آن غافل شویم.

گبرلو در پایان اذعان داشت: باید دست همه فیلمسازانی که دغدغه خرمشهر داشتند را فشرد ودر کنار آن باید از مدیران سینمایی و متولیان فرهنگی و سایر مدیران خواست تا زمینه را برای تولید آثار فاخر وتاثیرگذاری که بتواند مخاطب جهانی را به واقعیت دفاع یک ملت مقابل دشمن م برساند بیش از پیش فراهم کنند.

پایان سرمقاله این هفته هفت با گزارشی اختصاصی از جشنواره کن 2014 همراه شد که به بررسی و کند وکاو در بازار فروش فیلم های ایرانی در جشنواره کن پرداخته بود. اما حضور آرش امینی، مدیر کاروان ایرانی در جشنواره کن روی خط هفت از بخش های بعدی بود که وی در این گفتگوی تلفنی به توضیحاتی در خصوص اهداف این سفر و تلاش های صورت گرفته در این رابطه پرداخت.

کامبیز دیرباز بازیگر فیلم های نغمه، دختران انتظار، دوئل، اخراجی ها از مهمانان این هفته بود که با شادمانی مضاعفی به خاطر تولد فرزندش در برنامه هفت حاضر شد.

کامبیز دیرباز از همان دقایق اولیه حضورش در برنامه هفت از فیلم دوئل گفت و بیان داشت: دوئل حکایت غریبی برای من است. اگرچه که پیش از بازی در این فیلم در فیلم هایی چون نغمه ودختران انتظار به ایفای نقش پرداخته بودم اما دوئل اولین فیلمی بود که در آن حضور بلندتری داشته ام.ضمن آنکه باید گفت شروع یادگیری های من در سینما از فیلم دوئل بوده است.

بازیگر فیلم اخراجی ها در خصوص همکاری خود با پرویز شهبازی در فیلم عیار 14 گفت: از مدت ها پیش دوست داشتم که با پرویز شهبازی همکاری داشته باشم و وی نیز در فیلم عیار14 ایفای نقشی را که با تصور ذهنی مردم نسبت به من تناسب داشته باشد را به من پیشنهاد داد.

وی با بیان اینکه بیشتر در پی تجربه کردن نقش های متفاوت است و صرف حضور همیشگی در یک ژانر وی را به بازی در آن راغب نمی کند افزود: تا جایی که محدودیتی برای انتخاب نقش های مختلف وجود ندارد ودست آدم باز است در پی تجربه کردن هستم از دیگر سو بضاعت و توانایی سینما یا جایگاه تولید خود از مواردی است که در دنبال کردن این تجربه بسیار موثر است.

بازیگر فیلم دوئل که به تازگی در پی فعالیت هایی برای تولید فیلم است بیان داشت: علاوه بر بازیگری قصد دارم که تولید فیلم را نیز تجربه کنم که این نیز با کارگردانی متفاوت است و در این راستا ممکن است به این نتیجه برسم که برای این کار ساخته نشده ام.

وی در بیان تحلیل خود از ورود بازیگران جوان به حوزه سینما گفت: هر چه تعداد بازیگران جوان بیشتر باشد به نفع سینمای ایران است. چرا که اگرچه ورود به سینما از هر راهی امکان پذیر می تواند باشد اما ماندگار شدن در این عرصه به انتخاب مردم بر می گردد. بنابراین باید انواع و اقسام جوانان با چهره ها و تفکرات متفاوت به سینما ورود یابند.

دیرباز ادامه داد: یک فرد زمانی که بازیگر می شود نباید خود را از مردم جدا کند چرا که از حضور در میان مردم است که نقش های بعدی و ایده های بعدی شکل می گیرد. باید دانست که نیاز های مردم در شرایط مختلف چیست و شرایط زندگی مردم را دنبال کنیم. چرا که از نظر من بازیگری یک دید است و برای من نظر مردم همیشه مهم بوده است و سعی کرده ام در کارهای بعدی خود آن را لحاظ کنم.

وی افزود: از طرفی من نیز یک بازیگر هستم و باید مجری آنچه که کارگردان و قلم نویسنده می خواهد باشم و تنها چیزی که دراختیار یک بازیگر قرار دارد انتخاب است. اما فیلمساز نیز باید شرایط و نیاز های مردم را در نظر داشته باشد.

بازیگر فیلم به نام پدر در باب دستمزد بازیگران در عرصه سینما اذعان داشت: به طور کلی دستمزد ها در این حوزه خوب است اما معدود بازیگرانی هستند که دستمزدهای آنان می توانند تداوم داشته باشند که البته این بالارفتن دستمزد ها را هم مردم تعیین می کنند. از طرفی اگرچه برای بازیگری عمر مشخصی در نظر گرفته نشده است و فرد تا پایان عمر خود می تواند آن را ادامه دهد اما بازی در طول سال نیز زمان مشخصی ندارد و گاه باید حقوق یک کار را تا پایان سال برنامه ریزی کرد.

وی که خود دارای آموزشگاه بازیگری در شهر تهران است و پیش از آن در حدود دو سال تجربه مدیر مسئولی آموزشگاه بازیگری در شهر رشت را داشته است در خصوص تاثیر آموزشگاه های بازیگری در بازی خوب و تربیت نیروهای موثراظهار داشت: آموزشگاه بازیگری در حکم سکوی پرتاب به حساب می آیند و ایده آل من در توصیه به دانشجویان آموزشگاه خویش هم این است که بعد از اتمام دوره های آموزشگاه اگر مسیر خود را در این عرصه یافته اند رفتن به دانشگاه است.

دیرباز در پایان گفته های خود در باب اهمیت حضور منتقدان بیان داشت: به نظر و دیدگاه منتقدان بسیارتوجه می کنم. از نقد یک خطی از بازیگری در دوئل تا فیلم های بعدی خود را رصد کردم و آرشیو آن را دارم.

پس از صحبت های کامبیز دیرباز گزارشی با عنوان ازهفت تا هفت که به رویداد های سینمایی در هفته ای که گذشت می پردازد نمایش داده شد و آمار فروش از دیگر بخش های همیشگی مجله تصویری هفت است که در قسمت دیگری از برنامه به معرض نمایش گذاشته شد و در نهایت گپ عنوان گزارشی است که با تعدادی از عوامل سینما از هر دری در رابطه با سینما و تصویر به صحبت و گپی کوتاه می نشیند.

میزگردی برای فرهنگ و اقتصاد

اما پرده آخرهفت به میزگردی در باب اقتصاد و فرهنگ که زیر مجموعه ای از آن، سینما است اختصاص یافت. مهمانان میزگرد این هفته هفت نیز دو تن از تهیه کنندگان سینمای ایران مرتضی شایسته و فرشته طائر پوربودند که به بحث و بررسی درباره این موضوع پرداختند.

مرتضی شایسته در این میزگرد بیان داشت: هزینه های تولید و پخش که چرخه های سینما را به حرکت در می آورند نیز بالارفته است اگرچه که در سینما هزینه های تولید را نمی توان سنجید و فقط هزینه های پخش و سینماداری است که در مخارج لحاظ می شود و بالارفته است.

وی در ادامه در مثالی برای شاهد مدعای خود گفت: فیلم آتش بس ساخته تهمینه میلانی که چند سال پیش اکران شد با در اختیار داشتن سطح تبلیغات وسیع علاوه بر 50تا 60 تابلویی که در سطح تهران برای تبلیغ فیلم داشتیم از بالاترین تبلیغات برخوردار بود در حالی که اکنون نیز به ندرت در سطح شهر تهران تبلیغی از سینما دیده می شود که از دلایل این امر را می توان بالار فتن هزینه دانست که از یک سو مخارج بالا و از دیگر سو درآمدها به شدت پایین است.

شایسته در بیان عوامل تاثیرگذاردرایجاد چرخه نا مناسب سینمایی گفت: زمانی که ت گذار خود تهیه کننده می شود خیلی مسائل به وجود می آید که تنها به یک دوره مدیریتی مربوط نمی شود. دردوره قبل شاهد تهیه کننده شدن ت گذار بودیم که موجب شد فیلم های هشت میلیاردی ساخته شود که این نیز نه تنها سبب می شود دستمزدها گران شود و بالا رود بلکه تبعات آن در آینده دامن ما را هم می گیرد.

فرشته طائر پور از دیگر افراد حضور یافته در میزگرد شب گذشته هفت بود که با بیان اینکه سینما در طول سال های گذشته مظهر تمام نمای سینمای مقاومتی بوده است اظهار داشت: در یک نگاه کلی سینما همچنان که در حال ضرر دادن است اما مقاومت می کند و در مقابل محدودیت های مدام جریان های موازی و متعددکه از سینما به عنوان جریان فرهنگی مطالبه دارند مقاومت می کند.

طائر پور ادامه داد: سینمای ایران سه مرحله حریق پشت سر می گذراند ؛ جانشان را در شرایط اکران می گذارند، امنیت خود را در شرایط بازار قاچاق می گذارند و امید کمی که به خاطر نداشتن سهمی در رسانه ملی در میان گذاشته می شود نیز از سه مرحله این حریق است که نفت پاشی این حریق نیز نداشتن تبلیغات میانی است.

وی در پایان صحبت های خود اذعان داشت: واقعیت این است که سینما بعد از انقلاب در دامن دولت متولد شد و براستی نمی توان ادعا کرد که سینمایی تماما مستقل از دولت وجود دارد. بنابراین دولت باید به وظیفه اش عمل و افق خود را تعیین کند. دوره مدیریت دولتی مسئولان فرهنگی بسیار کوتاه است و گاه به جای در نظر گرفتن اینکه من می کارم اما در دوره های بعد برداشت آن را خواهیم دید در پی آن هستند که در مدت زمان کوتاهی که حضور دارند کارنامه کاری خود را ارائه دهند که نمی تواند اتفاقات فرهنگی بلند مدتی را رقم زند.

گفت وگوی <<مصطفی زمانی>>

و نقد <<آسمان زرد کم عمق>> روی میزهفت

حضورمصطفی زمانی، مهدی فرجی و سید ضیا الدین دری؛ دبیر و عضو هیئت انتخاب جشنواره فیلم های تلویزیونی جام جم، جواد طوسی و احمد طالب نژاد؛ دو منتقد سینمای ایران از اصلی ترین بخش های مجله تصویری هفت 22 آذر ماه بود.

به گزارش روابط عمومی هفت، برنامه هفت به عنوان تنها برنامه ای که به مسائل سینمای ایران می پردازد، در برنامه شب گذشته خود و درآغاز به تولیدات سینمایی و نسبت آن با حضور مخاطبان در سالن های سینما پرداخت. این موضوع که محتویات صحبت های سر دبیر برنامه را تشکیل داد این گونه ادامه داده شد که تولیدات سینمایی که زمینه ای را برای استقبال مخاطبان از سینما فراهم می کند هدف بزرگی است که همه منتقدان و کارشناسان سینما در پی تحقق آن هستند که اما نباید از راهکار های سینمایی برای دستیابی به هدف فرهنگی غفلت کرد.

محمود گبرلو درادامه افزود: برای جذب مخاطب انبوه و چرخش مطلوب اقتصادی سینمای ایران به احداث سالن سینما احتیاج داریم و اما برای ماندگار بودن سالن های سینما، تولید فیلم خوب و جذاب مهمترین راهکاراست.

وی گفت: نکته ای که مقام معظم رهبری در دیدار شورای عالی انقلاب فرهنگی تاکید کرده اند، نشان از شناخت کارشناسانه ایشان به سینما به عنوان ابزار مدرن فرهنگی وهنری دارد.

سردبیرهفت اظهار داشت: رهبر انقلاب در بخشی از توصیه هایشان به وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی خواستند تا تولید فیلم های سینمایی جذاب با تکیه بر ظرفیت های بالای ساخت فیلم را در دستورکار قرار بدهندکه این همان حلقه مفقوده ساخت فیلم استاندارد در سینمای ایران است.

وی با بیان اینکه سینما هنر گرانی است که باید آن را جدی گرفت تصریح کرد: باید سرمایه گذار بخش خصوصی را به فعالیت در عرصه سینما راغب کرد چرا که سینما با برنامه های کوتاه مدت به نقطه آرمانی نمی رسد و برای پیشرفت آن باید به افق های دور نگریست و تولید فیلم سینمایی جذاب نیاز به افزایش ظرفیت های تولید فیلم دارد و باید برای ایده و فیلمنامه تا همه مراحل تولید یک فیلم از نگاه سطحی دور شد تا بتوان سینما ایران را به معنای واقعی و جامع خود به تولیدات فاخر ؛ جذاب و پر مخاطب نزدیک کرد.

گبرلو درپایان صحبت های خود گفت: واقعیت این است که امروزه برای حل معادله جذب مخاطب باید ارکستر سینما را به گونه ای طراحی کردکه درآن همه سازها درست نواخته شود.

اما پایان صحبت های محمود گبرلو همزمان شد با پخش رویدادهای سینمایی که به تهیه گزارشی از روند جشنواره فیلم فجر و رونمایی از سایت و پوستر این جشنواره، جلسه درس آخلاق برای هنرمندان در حسینیه هنر، افتتاحیه فیلم جیب برخیابان جنوبی، نمایش و نقد فیلم استرداد در انجمن رومه نگاران مسلمان پرداخت و اما سکانس تولید این هفته نیز در بخش پس از تولید بیشتر به فیلم های حضور یافته در جشنواره فیلم فجر اختصاص داشت.

بخش گفتگویی از دیگر صفحات مجله تصویری هفت بود که با حضور مصطفی زمانی، ایفاگر نقش یوسف پیامبر نیز به روی آنتن رفت.

بازیگری آگاهانه زندگی کردن است

مصطفی زمانی بازیگر بدون حاشیه و جنجال سینمای ایران با بیان این که بازیگری را انتخاب کردم تا آرام باشم گفت: تا امروز احساس نکرده ام که نیاز به جنجال دارم و اکنون در جایی هستم که روزی آرزوی دستیابی به آن را داشتم که البته این نیز به جذابیت شهرت بر می گردد که با تلاش ها وجدی گرفتن رویاهایم به تحقق پیوست.

وی از حضور خود درسریال یوسف پیامبر که اولین تجربه بازیگری را برای او رقم زده به عنوان یک تعهد یاد کرد و اظهار داشت: این تعهد به منزله این است که تمامی مردم مرا با این نقش به یاد می آورند و با وجود اینکه نقش از واقعیت یک بازیگر جدا است اما من را به رعایت یکسری رفتارها مم می سازد چرا که با ایفای این نقش نوعی الگو محسوب می شوم که نشات گرفته از باورعمومی و فرهنگ برخی از مردم جامعه است.

بازیگر فیلم جیب بر خیابان جنوبی ادامه داد: وضعیت فروش فیلم های سینمای حال حاضر ما نیز تا حدودی ناشی ازعدم توجه به باورها و فرهنگ های متفاوت در کشور است. آن گونه که برخی راه یکسو نگری را پیش گرفته اند ، یا خیلی خاص ساخته می شوند و یا خیلی به موضوع سرگرمی می پردازد و این در حالی است که بیشتر مخاطبان سینما را جوانان تشکیل می دهند.

زمانی درادامه صحبت های خود افزود: من به شخصه فیلم هایی را برای بازی گزینش می کنم که به نوعی دغدغه خود من نیز است. چرا که من نیزبا وجود داشتن شهرتی که از مزایای این حرفه محسوب می شود در خلوت خود زندگی می کنم و من مسئول آن چیزی هستم که هستم و نه آن چیزی که مردم درباره من تصور می کنند، اما بازیگری فرصتی را برای من فراهم کرده که خودم باشم.

بازیگر فیلم کیفرازضرورت داشتن توانایی در کنارچهره و ظاهر خوب گفت و بیان داشت: چهره و استایل خوب بسیار تاثیر گذار است چرا که بازیگران بسیاری را می شناسم که به لحاظ توانایی در این حرفه در سطح اول سینما بازی می کنند اما چهره یک مسئله خدادادی است و فرد نمی تواند در آن دخل و تصرفی داشته باشد و به دلیل اینکه در ابتدا چشم سوژه را می بیند و بعد به تفکر و ارزیابی آن می پردازد این موضوع نیز به فلسفه وجودی سینما بر می گردد که چشم برای فهم اولیه نقش داشته است و به همین خاطر بازیگرانی که به اصطلاح از اقبال عمومی بیشتری در رابطه با چهره شان برخوردارند فرصت بیشتری دارند و در عین حال باید تلاش بیشتری را درجریان کار از خود نشان دهند تا ثابت کنند که علاوه بر چهره، توانایی این کار را نیز دارند.

زمانی در توضیح اینکه در انتخاب فیلم برای بازی چه چیزی را مهمتر می داند اذعان داشت: درسه سال اول کاری خود مبنا را بر کار با کارگردانان مطرح چون مسعود کیمیایی، فریدون جیرانی و غیره گذاشتم و پس از آن تمام توجه ام بر فیلمنامه متمرکز بود که در آخر به این نتیجه رسیدم که کارگردان مهمتر است.

وی تاثیرسایرعوامل را در یک تولید فیلم خوب بسیار زیاد دانست و گفت: تولید یک اثر خوب خیلی سخت است و به سبب اینکه عوامل یک فیلم در جریان فیلمبرداری با یکدیگر زندگی می کنند، هارمونی را باید رعایت کنند و بدانند که چه مسئولیتی دارند.

مصطفی زمانی در پایان بخش صحبت های خود از حضور علاقه مندان این حرفه در کلاس های معتبر بازیگری گفت و ادامه داد: افراد علاقه مند در این کلاس ها می توانند خود را محک بزنند. چرا که بازیگری آنچنان که تصورمی کنند نیست و در واقع می توان گفت بازیگری آگاهانه زندگی کردن است.

در بخش دیگر برنامه، تازه های اکران این هفته سینما ؛ ابرهای ارغوانی، جیب بر خیابان جنوبی، سر به مهر نیز معرفی شدند و در ادامه دوربین هفت به گپی کوتاه با برخی فیلمسازان و کارگردانانی چون داریوش فرهنگ، محمد حسین لطیفی از اعضای هیئت انتخاب32 جشنواره فیلم فجر،علی سر تیپی، حسن دادخواه از تهیه کنندگان سینما پرداخت.

مهدی فرجی؛ دبیر جشنواره فیلم های تلویزیونی جام جم و سید ضیا الدین دری از اعضای هیئت انتخاب این جشنواره از دیگر میهمانان هفت شب گذشته بودند که دردومین بخش گفتگویی حضور یافتند.

سید ضیا الدین دری از آغازکننده های این بخش گفتگویی در ابتدای صحبت های خود در توضیح چگونگی برگزاری جشنواره فیلم های تلویزیونی جام جم گفت: جلسه داوری، جلسه هماهنگی اولیه انجام شده است و تعداد داوران که در ابتدا 7 نفر بودند به 9 نفر افزایش یافتند تا نظر جمعی وسیع تری داشته باشیم چرا که حجم کارها بالا است و البته با این وجود قضاوت سخت نمی شود، چون روندی که در نظر گرفته شده است روند مناسبی است و طی جلسه ای که با سایر داوران داشته ایم همگی بر کارهایی که چشم گیر بودند اتفاق نظر داشته اند.

کارگردان سریال کلاه پهلوی در بیان تاثیر گذاری این جشنواره بیان داشت: جشنواره تلویزیونی جام جم به طور قطع در بخش بین الملل می تواند بسیار تاثیر گذار باشد اما در بخش داخلی اگر ساختمان کلی آن شکل گیرد و نحوه کلی برگزاری آن که دوسالانه باشد یا سالانه مشخص شود قطعا اهمیت پیدا خواهد کرد و تاثیر گذار خواهد بود.البته کسانی که برای رسانه در بخش داخلی کار می کنند باید همچون بخشی که درجشنواره فیلم فجر هست نسبت به این جشنواره نیز حساسیت داشته باشند. چرا که جامعه ما از طریق تلویزیون در حال تربیت شدن برای فیلم دیدن در سینما است.

وی در ادامه افزود: علاوه برتربیت جامعه بسیاری از ابزارهایی که مختص تلویزیون بود چون طراحی صحنه ولباس از تلویزیون به سینما راه پیدا کردوسینمای فاخری که در حال شکل گیری در سینما است به سبب حضور مدیرانی است که در تلویزیون تجربه این کار را داشته اند و این سلیقه را درسینما نیز شکل می هند.

اما از دیگر میهمانان این بخش گفتگویی مهدی فرجی بود که در ادامه صحبت های دری بیان داشت: در هر بخشی برای آثار سهمیه قائل شده ایم. بدین صورت که در بخش تلویزیونی و تله فیلم 30 درصد آثار پخش شده شبکه ها را پذیرفته ایم که البته شبکه ها خود نیز انتخاب می کنند که چه آثاری را به جشنواره ارسال کنند. اما به طور کلی در بخش سریال 29 اثر که شامل سریال های 13 تا 30 قسمتی می شود، سینما تلویزیونی 42 اثر ومجموعه برنامه های گفتگو محور، فرهنگی، هنری و اجتماعی با 138 اثر، پویا نمایی 104 اثر، مستند 100 اثر، تله فیلم 42 اثر و در بخش بین الملل با موضوع بیداری اسلامی و مقاومت با 300 اثر به بخش مسابقه راه پیدا کرده اند.

فرجی در بیان تاثیر گذاری این جشنواره در درون صدا و سیما اذعان داشت:برگزاری این جشنواره در حوزه آثار تلویزیونی ازاولین جشنواره ها در این بخش نیست اما در منطقه به عنوان اینکه سازمانی چون صدا و سیما متولی برگزاری آن است تنها در انحصار ایران است واین جشنواره درایجاد انگیزه در میان فیلمسازان خیلی موثر است و از دیگر سو موجب شده است که مسئولان و کارشناسانی که به داوری این آثارمی پردازند از دید آسیب شناسانه نیز آن ها را ارزیابی کنند و این بررسی در ارتقای کیفیت و در روند برنامه سازی ترتیب اثر داده شود.

پس از پایان صحبت های دو تن ازعوامل برگزاری جشنواره فیلم های تلویزیونی جام جم، مصطفی شایسته روی خط هفت حاضر شد و پیرو صحبت های هفته پیش علی غفاری، کارگردان فیلم استرداد مبنی بر پیشنهاد همکاری این دو شخص با یکدیگربه توصیه شمقدری را کذب محض دانست.

پس از صحبت های شایسته روی خط هفت، پرده آخربرنامه با حضور دو منتقد سینمای ایران، جواد طوسی و احمد طالبی نژاد برای نقد فیلم آسمان زرد کم عمق بالا رفت.

احمد طالبی نژاد در این بخش از نخستین کسانی بود که رشته کلام را بدست گرفت و در صحبت های ابتدایی خود اظهار داشت: نقد نگاه کارشناسانه به فیلم و بیان ویژگی است؛ چه از دیدی مخالف یا موافق و تصوری که درمیان مردم وجود دارد تصوری اشتباهی است که البته از زمان گذشته بوده است.

وی درباب نقد فیلم آسمان زرد کم عمق بابیان اینکه این فیلم ظرفیت های نا مکشوف سینمای ایران را مطرح می کند و نشان می دهد که سینما تنها یک تعریف ندارد افزود: فیلم هایی چون آسمان زرد کم عمق باید در سالن های کمتر و با مدت زمان بیشتر برای استقبال مخاطبان به خصوص مخاطبان خاص آن وجود داشته باشند. اما آنچه که مشاهده می شود عکس این اتفاق است و فیلم در سالن هایی اکران میشود و مخاطبی آن را می بیند که نمی تواند آن را درک کند.

وی ادامه داد: سلیقه مخاطب به شدت نزول پیدا کرده و نمونه آن فروش هایی است که مشاهده می کنیم و علت این اتفاق به نقد برمی گردد که تبدیل شده به ستایش بی چون و چرا از فیلمساز یا نفی مطلق فیلمساز و این در حالی است که وظیفه نقد موضع گیری ی نیست.

طالبی نژاد ادامه داد: اگر معتقد هستیم فیلمی چون آسمان زرد کم عمق فیلم خوبی است باید جزییات آن را بشکافیم تا مخاطب به تماشای این گونه فیلم ها عادت کند و از آن استقبال کند چرا که دراین نوع فیلم ها اگر فرد بتواند با آن ارتباط برقرار کند لذتی است که در فیلم های عادی نیست.

وی گفت: فیلم آسمان زرد کم عمق، فیلمی شاعرانه است، بدین معنی که در این فیلم فضای بی منطقی حاکم است که در آن بازی با زمان و هزار توی ذهنی دیده می شود.

جواد طوسی در تایید صحبت های طالبی نژاد اذعان داشت: فیلم هایی ازگونه فیلم آسمان زرد کم عمق باید یک فضای مناسبی را درکه قالب پاتوق موضوعیت داشته و درجغرافیای تهران وجود داشته باشد فراهم کند تا مخاطبینی از این دست شناخت درست خود را داشته باشند، مکان هایی که شرایط فرهنگی در آنها بیشتر نمود دارد.وی با بیان اینکه در مجموع بهرام توکلی بدون آنکه خواسته باشد نمایشی را اجرا کند در حال دادن پیشنهاد به سینمای بی رونق ما در جهت تجربه کردن فرم و روایت است، اظهار داشت: روایت پردازی غیر خطی که در فیلم های پیشین توکلی، روایت اول شخص بود در این فیلم ترکیبی شده است، بدین معنی که در بخش قابل توجهی از این فیلم راوی خود مهران است و از یک مقطعی غزل نیز راوی می شود.طوسی افزود: این فیلم یک مقدار تجربه گذار یک جامعه ای که نتوانسته مدرنتیه را یک فهم درست تاریخی بکند است وعناصرونشانه های آن تا حدودی با پست مدرنیسم هماهنگ است؛ عدم قطعیت، تکثرگرایی، مرگ سوژه و معلق بودن همه چیز که حتی در اجرا نیز نشان داده میشود، آن گونه که شخصیت بندی لوکیشن در کنار شخصیت ها، یک هویت مندی زنده و پویا دارد و کاملا توانسته آن را به یک شخصیتی قابل باور تبدیل کند. برنامه شب گذشته هفت در نظر سنجی خود با بالاترین درصد درگزینه فیلم کیفر ازمیان گزینه هایی چون؛ بدرود بغداد، ملکه، قصه پریا، در پاسخ به سوال بازی مصطفی زمانی را در کدامیک از فیلم های زیر می پسندید ، به پایان رسید.

حضور سوال برانگیز اسی نیک نژاد در برنامه هفت !!

برنامه <<هفت>> در شرایطی با حضور اسدالله نیک نژاد مشهور به <<اسی نیک نژاد>> و عملاً در دقاع از کارکرد این شخص روی آنتن رفت که مستندات متقنی که در اختیار <<تابناک>> است، حکایت از آن دارد که اساساً دعوت این شخص به تلویزیون ممکن نیست، چه رسد به آن که در برنامه ای یکسویه سخن بگوید و قطعاً اگر این مسأله تحقق پذیر باشد، ممنوع التصویری هیچ شخصی توجیه عقلانی ندارد.

به گزارش <<تابناک>>، پروژه <<لاله>> دست از سر سینمای ایران بر نمی دارد و به ظاهر تا چند میلیارد تومان دیگر از محل بیت المال به باد نرود، این ماجرا را پایانی نیست. برنامه <<هفت>> جمعه سوم آبان، مناظره ای درباره این فیلم سینمایی با حضور مهدی طباطبایی نژاد و شفیع آقامحمدیان مدیران کنونی و پیشین مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی ـ که هم اکنون سرمایه گذار این پروژه است ـ برگزار کرد که در آن، برخی زوایای تأسف آور این اثر که تاکنون ۶. ۷ میلیارد تومان روی دست بیت المال هزینه گذاشته و مشخص نیست چند میلیارد دیگر نیز بخواهد، روشن شد.

جمعه ای که گذشت تا پاسی از بامداد شنبه، شاهد جبران نقد هفته گذشته بودیم و اسی نیک نژاد، کارگردان لاله که بخش بسیاری از نقد ها متوجه شخص اوست، یکجانبه و حتی بدون حضور طرف مقابل دعوت شد تا مواضعش را بگوید و عملاً زمینه تبرئه اش فراهم شود. او با رندی سخن می گفت و مبهم پیش می رفت تا این که نجاریان و طباطبایی نژاد روی خط آمدند و گفته هایشان باعث شد تا نیک نژاد از مواضعش عقب نشینی و تأیید کند که بدون ثبت قرارداد، رقم های کلانی دریافت کرده و به تعهداتش مبنی بر آوردن سرمایه گذار خارجی و بازیگر و عوامل خارجی نیز عمل نکرده است.

حتی تکلیف این که مالکیت پروژه متعلق به وزارت فرهنگ و ارشاد است یا اسی نیک نژاد، مشخص نشد و این شخص با ابهام کار خود را پیش برد تا در پایان تنها اتفاقی که در این برنامه رخ داده باشد، طرح یک سلسله ادعا از سوی نیک نژاد باشد و بیان این مهم که او در سفر به نیویورک با شمقدری دیدار کرده و زمینه ساخت این فیلم در همان سفر فراهم شده که حرف های بسیاری با خود دارد.

با این حال آنچه از روند این برنامه ـ که حکم مونولوگی در راستای تبرئه این کارگردان داشت ـ تأسف آور تر بود، اشاره نشدن به پیشینه این کارگردان در هالیوود است. گبرلو در اظهاراتی عجیب، تنها به معدود تولیدات نیک نژاد همچون پاییز صحرا پیش از ترک ایران اشاره و ادعا نمود وی برای تحصیل به ایالات متحده رفته و سه دهه ساکن آمریکا بوده و دقیقاً اشاره نکرد او در آمریکا چه فعالیتی داشته است !

در واقع مسأله اساسی اینجاست که این پرسش را درباره صلاحیت نیک نژاد برای سپردن پروژه هشت میلیاردی به او با تردید جدی مواجه می سازد و حتی او را در میان چهره هایی قرار می دهد که صلاحیت حضور در روی آنتن را (با استانداردهای تلویزیون) ندارند.

واقعیت این است که اسی نیک نژاد پس از قطع همکاری با تلویزیون و سفر به آمریکا و در سال های حضور این کشور، کارنامه چندان درخشانی نداشته و اگه سبقه ای نیز داشته که قابلیت دفاع داشته با کارنامه بعدش اش، بسیار کمرنگ ساخته است. او از سال ۱۹۹۷ تا ۲۰۰۳ در پروژه هایی مدیرتولید، تهیه کننده اجرایی و. بوده که در طبقه بندی معمول اروتیک به شمار می روند و ساختارشان کاملاً مستهجن است و در این سال ها به جز حضور در چنین مجموعه هایی، فعالیت دیگری نداشته و از وی پس از سال ۲۰۰۳ نیز اساساً همین نوع فعالیت سینمایی نیز ثبت نشده است!

<<دریای سیاه 213>>، <<ن شبWomen of the Night>>، <<شرم، شرم، شرم Shame, Shame, Shame>>، <<مکانی به نام حقیقت A Place Called Truth>>، <<دفتر خاطرات کفش قرمزیRed Shoe Diaries>>، آثار مستهجنی است که در کسوت های اشاره شده نیک نژاد با آنها همکاری داشته و به عنوان سوابق نیک نژاد در بانک اطلاعات نیویورک تایمز و IMDB ثبت شده و متأسفانه آنچنان آکنده از داستان ها و صحنه های اروتیک است که قابل توصیف نیست؛ اما ظاهراً وقتی شخصی قرار است حمایت شود، سوابق کاری وی، چندان مهم نیست و می توان میلیاردها تومان بیت المال را دست او دادzwj;!

با این حساب شاید بتوان نیک نژاد را نخستین شخصی دانست که با چنین سوابقی پیش از این به تلویزیون آورده شده و دوباره حضور شب گذشته تکرار شده است. <<تابناک>> برای انتشار بخشی از فیلم های درخشان نیک نژاد، معذوریت شرعی و قانونی و حتی از انتشار ترجمه داستان این آثار نیز شرم دارد؛ اما اگر مسئولان محترم تلویزیون گمان می کنند کارنامه این شخص قابل دفاع است، تابناک آماده تقدیم این فیلم و سریال ها برای پخش در تلویزیون است، چرا که این اعتقاد وجود دارد اگر نیک نژاد صلاحیت حضور در برنامه زنده رسانه ملی را دارد، هیچ شخصی شایسته ممنوع التصویری نیست!

به واقع آنچه پیش از همه هزینه های <<لاله>> محل بحث است، بی کفایتی مدیران وقت در سپردن پروژه ای با این ابعاد به شخصی است که چندین سال در هالیوود بی شغل بوده و پیش از آن نیز تنها سابقه اش در آمریکا به تولید همان محصولات فوق فرهنگی (!) خلاصه می شود و از آخرین کارگردانی اش سال هاست که می گذرد. اگر چنین اتفاقی در دوره مدیریت دولت های پیش از دولت دهم و نهم و یا دولت کنونی رخ داده بود، چه اتفاقاتی که رخ نمی داد و حال این چه سکوتی است که درباره این فاجعه حکمفرما شده است؟! آیا حق، خودی و غیرخودی دارد؟!

سوای فاجعه مالی که در این پروژه رخ داده، آیا همین سوابق کارگردان اثر کفایت نمی کند تا پروژه را تعطیل کرد و در پی جبران خسارت های وارده حتی از راه پیگیری قضایی و ضبط اموال مدیران مقصر در این پروژه برآمد؟ آیا منطقی است که چند میلیارد تومان و حتی چند صدمیلیون تومان دیگر بابت چنین شخصی و چنین پروژه ای هزینه کرد؟ آیا می توان در آن دنیا برای یک ریال از این نوع هزینه کرد بیت المال، پاسخگو بود؟